Als je de media mag geloven wordt er in Nederland veel geklaagd over ons zorgstelsel. Toch hebben we het in vergelijking met andere landen lang niet zo slecht. Zo heerst in veel landen in de wereld nog de cultuur dat gehandicapten verborgen worden en onvoldoende zorg ontvangen. Zelfs in een westers land als de Verenigde Staten verdwijnt Obamacare (ACA), waardoor ca. 24 miljoen inwoners die het nodig hebben de afgrond ingeduwd worden vanwege onbetaalbare ziektekosten.
Nederland heeft het zo slecht nog niet
Dus hoe slecht hebben we het en waar komt de negatieve houding over ons zorgstelsel vandaan? Zo zou de zorg onpersoonlijk en langzaam zijn en gaat er teveel geld naar alle tussenlagen van zorgmanagers. Ook wordt geprobeerd om salarissen van medisch specialisten te temperen, maar staat men weleens stil bij wat deze mensen allemaal voor ons doen en hoelang ze ervoor hebben geleerd? Hun verantwoordelijkheid is van een andere orde dan het intypen van getallen in Excel of het trappen tegen een bal.
De afgelopen jaren heeft de scheiding tussen wonen en zorg grotendeels het beleid binnen het zorgvastgoed bepaald. Ik merk als adviseur dat zorginstellingen en daarmee de cliënten vaak lijden onder abrupt veranderende spelregels (lees bezuinigingen) in het spel. Ze kunnen daardoor onmogelijk sturen op de lange termijn, terwijl vastgoed juist voor de lange termijn wordt neergezet.
Daarom proberen we ons bij Bonum en Objectum niet alleen op het vastgoed te richten, maar juist ook op de toekomst van de zorg die in de gebouwen gegeven wordt. Bijvoorbeeld om de mate van flexibiliteit af te stemmen op toekomstige ontwikkelingen. Ik zie onze rol als bouwmanagers voor zorgvastgoed dan ook als een afgeleide van de zorg en financiën en niet als doel op zich. Op deze wijze hoop ik bij te dragen aan de zorg in Nederland.
Een daad van voldoening
Mahatma Ghandi zei ooit: “De beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze omgaat met dieren”. Daar wil ik graag aan toevoegen dat dit ook geldt voor zorgbehoevenden. In 2016 besloeg de zorg circa 14% van ons BBP. Ik denk dat je het meebetalen aan zorg voor jezelf en vooral anderen niet moet zien als last of plicht, maar als een daad van voldoening en een eervolle bijdrage. Het wordt tijd om ons eens minder te richten op dingen die misgaan en meer te focussen op de goede kanten en dát uit te breiden. Het zal wennen zijn voor de Nederlandse cultuur om minder te klagen, maar dat is misschien wel zo zorgeloos.
Edo schrijver werkt sinds 2011 bij Objectum als projectmanager op het gebied van procesmanagement, planontwikkeling, bouwmanagement en huisvestingsadvies. Hij is betrokken bij projecten vanaf de initiatieffase tot en met de uitvoerings- en onderhoudsfase in zowel nieuwbouw als renovatie. Sinds 2017 is hij via Objectum ook werkzaam voor Bonum Zorg en Vastgoed. Bonum is een onderdeel van Objectum en adviseert haar opdrachtgevers op het gebied van zorggerelateerde vastgoedvraagstukken.
Via deze blogs belicht Objectum haar visie met betrekking tot de werkzaamheden in de vastgoedmarkt. Benieuwd naar de volgende blogpost? Volg ons op Twitter en LinkedIn en blijf op de hoogte.
